Τι θα ‘χει μείνει
όταν η πασχαλιά
χάσει τ’ άρωμά της;
Τι θα ‘χει μείνει
από τα μάτια
που έκλαψαν;
Πεζή σ’ ακολούθησα
στη χώρα της θύελλας.
Η μορφή σου,
σκαλισμένη στα σύννεφα,
στοίχειωνε τη μέρα.
Στάχτη στον άνεμο ο πόθος
πάν’ απ’ τις ανεμώνες,
που ζωγραφίσαμε
στην άκρη του ορίζοντα..
Τσιγγάνοι τραγουδούσαν
το τραγούδι μας
πάνω από θάλασσες του Φθινοπώρου
κι ο έρωτας,
φτερό του καρχαρία,
να σκίζει το Άπειρο.
Μάγια Μποντζώρλου
<ΜΗ ΒΙΑ>>
εκδ. ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου