Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Νύχτα στην πόλη

Νύχτα στην πόλη

Πένθιμο σκοτάδι στης νύχτας την πόλη

κι η ζωή σε χρόνο αόριστο

αιωρούμενη στο μπορεί και το δήθεν.

Λάμπες από νέον φωτίζουν τα όνειρά μας.

Συνωστισμένοι στα μπαρ

σκοτώνουμε το χρόνο

που σκορπάει

σαν τον καπνό του Marlboro

που αγαπάς να καπνίζεις.

Μέσα σε καταρρέοντες κόσμους

κουβέντες ανούσιες,

εφήμεροι έρωτες,

ντραμπούι με πάγο

ή πίνα κολάντα

πες πως είσαι στην Κούβα

διέξοδοι για τ’ αδιέξοδα που φοβάσαι

όταν η ζωή σου κολλάει

όπως οι δείκτες σε χαλασμένο ρολόι.

Κάποιοι στη γωνία βλέπουν ποδόσφαιρο,

σε μια τριανταδιάρα SONY,

ημίχρονα ζωής που ξοδεύεται

κυνηγώντας μια μπάλα.

Τη βρίσκεις με το ποδόσφαιρο.

Τουλάχιστον με το γκολ

έχεις κάτι να περιμένεις

σε χρόνο ενεστώτα.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

Κύκνειο Άσμα

Κύκνειο Άσμα
από την ποιητική συλλογή "ΟΝΕΙΡΟ"


Νύχτα του κοραλλιού και της αράχνης
σταλακτίτες έρωτα κρέμονται βουβοί στον ορίζοντα.
Νύχτα του γιασεμιού και της παλίρροιας
σε κρυστάλλους μοναξιάς η ψυχή μου φυλακίστηκε.
Στην τελευταία ακτίνα του ήλιου ακροβάτησα
που χάθηκε στο πέλαγος.
Στο λυκόφωτο της μέρας υπνοβάτησα
που έσβησε μακριά μου.
Νύχτα από κεχριμπάρι κι αμάραντο
τρύπια τα όνειρά μου στάζουν αδιέξοδα.

Μάγια Μποντζώρλου

Η τσιγγάνα

Η τσιγγάνα
από την ποιητική συλλογή "ΟΝΕΙΡΟ"

Αϊ αϊ αϊ θεριεμένα ποτάμια
αϊ αϊ αϊ μπουμπουκιασμένη χώρα
αϊ αϊ αϊ ένα παιδί με φωνάζει.
Όρθια στέκεται η τσιγγάνα
με τα μεγάλα μάτια και το χέρι στο μέτωπο.
Όρθια μετράει το τελείωμα του κάμπου
και το κίτρινο της θημωνιάς,
μαύρα μαλλιά της σκοτεινιάς
κόκκινα χείλη της άνοιξης
και στο βλέμμα το πέταγμα.
Αϊ αϊ αϊ ένα παιδί με φωνάζει.
Ωραία τσιγγάνα λύσε το μαντήλι σου
ωραία τσιγγάνα κράτησε το χέρι μου
αϊ αϊ αϊ ένα πουλί με ζητάει.
Πόσο κρατάει το πέταγμα ως το θάνατο
πόσο κρατάει της άνοιξης το φίλημα
αϊ αϊ αϊ πόσο κρατάει.
Κάμποι φορτωμένοι μ’ αρώματα
κάμποι μυρωμένοι με άνοιξες
όνειρο της βροχής και του σύννεφου
αϊ αϊ αϊ η ζωή με φωνάζει.

Μάγια Μποντζώρλου

Μεσάνυχτα

Μεσάνυχτα
από την ποιητική συλλογή "ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ"

Νύχτα του φεγγαριού και της παλίρροιας,
τ’ αστέρια φέγγουν
μέσ’ απ’ τις χαραμάδες της προσμονής.
Νύχτα του θάμπους και της ύφεσης,
φύκια πλεγμένα μ’ όνειρα
ξεβράζει στ’ ακρογιάλι.
Ο χρόνος χάθηκε φτερουγώντας
με τα χελιδόνια.
Ανάσα τρικυμίας στοιχειώνει τα όνειρά μου
κι ο έρωτας κομήτης
να σκίζει το άπειρο.

Μάγια Μποντζώρλου

Η γη των τσιγγάνων

Η γη των τσιγγάνων
από την ποιητική συλλογή "ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ"

Νύχτα των αστεριών και της παλίρροιας,
μετεωρίτες ηλιοτροπίων ταράζουν τον ύπνο μου
κι η απελπισία χυμένη ολόγυρα,
όπως το μέλι πάνω στο τραπέζι.
Κορίτσια με ξανθές πλεξούδες
και μυρωμένα φουστάνια
οι αναμνήσεις με τραβάν πίσω,
στις μέρες του Αυγούστου.
Κλείνω τα μάτια
κι αφουγκράζομαι το πάτημά σου
πάνω στα καλντερίμια του μεσοκαλόκαιρου.
Σε νιώθω να περνάς
πίσω από σφαλισμένες γρίλιες,
πότε καλπασμός,
πότε φτερούγισμα.
Κι ο έρωτας γινωμένο ρόδι
τ’ απομεσήμερο.
Ο χρόνος ψαροπούλι
χάθηκε στα κύματα.
Ανάσα τρικυμίας η ανάσα σου.
Στην ύφεση των ονείρων μου
σε κάλεσα
κι όταν ήρθες
μάζεψα τους χυμούς του έρωτα
απ’ τ’ αυλάκια του κορμιού σου,
σφάλισα τα μάτια σου μ’ αμάραντα
κι ύστερα τράβηξα μονάχη
για τη γη των τσιγγάνων.

Μάγια Μποντζώρλου

Παλίρροια

Παλίρροια

από την ποιητική συλλογή "ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ"

Στα χέρια κράτησες
το χαλινάρι της παλίρροιας
και τον έρωτα
χάντρα στο στήθος.
Τα μάτια γέμισες
με το χρώμα της θάλασσας
και στην καρδιά
πετάξαν χελιδόνια.
Κάποια νυχτιά
μια ξωτικιά αγάπησες
φερμένη απ’ τ’ ακρογιάλι.
Μάτια φεγγάρια
κι η αναπνοή σου Άνοιξη.

Μάγια Μποντζώρλου

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Έρωτας

Έρωτας

από την ποιητική συλλογή ΟΝΕΙΡΟ

Ελάτε γεράνια και πάρτε τον έρωτα.
Απλώστε το χάδι του σε φύλλα λεμονιάς,
πάνω σε άνθη πασχαλιάς ξεδιπλώστε την πνοή του.
Τυλίξτε τις κορφοβελόνες του έλατου
με το χνούδι του πανωχειλιού του,
ντύστε τις πατούσες του γυάκινθου
με το γαληνό του βλέμμα.
Πάρτε τον έρωτα πάνω στα γιορτινά τραπέζια.
Στις χώρες του Αύγουστου ξετυλίξτε τη μορφή του,
πάνω στ’ αμπέλια και στους ελαιώνες της Μεσόγειος.
Έρωτας ξεχύθηκε απ’ την κόχη της νύχτας
και την πολιτεία πλημμύρισε.
Όνειρα κι αφροί λευκοί κυλάν
απ’ το κούτελο της πέτρας
κι η μέρα τεντώθηκε,
όμοια γάτα που λιάζεται στον ήλιο.
Ίσκιοι κι ανάμνησες του καλοκαιριού
νωχελικά με ζώνουν
κι απαλά μου χαϊδεύουν το πρόσωπο.
Έρωτας ζέστανε την άκρη της γης.
Με σφαλιστά τα μάτια ονειρεύομαι
το τελευταίο ταξίδι για το Νότο.

Μάγια Μποντζώρλου