Ίμερος

Ίμερος

Από την ποιητική συλλογή "Όνειρο"

Οι μέρες, που κράτησαν τον άνεμο,

διαβήκαν.

Μέρες που ' χαν για μάτια

κοχύλια άσπρα,

όμοιες πουλιά,

που χάθηκαν σε μακρινό ουρανό.

Μέρες απ' τον αφρό της λησμονιάς φτιαγμένες,

της ηδονής και της χίμαιρας.

Τον έρωτα τον γεύτηκα

μέσα σ' όστρακο πράσινο

στο χρώμα της θάλασσας,

κάθε που σκάλιζα οράματα

στα πέλαγα που με ζώναν.

Γούβες έκαν' η μοναξιά

μες στην ψυχή μου

και μέσα χάντρα, το μάτι της θύελλας.

Κι ύστερα ήρθες,

μαζί με τη νύχτα.

Μπαλάντες του χαμού

με πήγαν σε κόσμους άγνωστους.

Μπαλάντες του αλαργινού

μου όρισαν το δρόμο.

Έσταξ’ η νύχτα έρωτα

μέσ’ απ' των αστεριών τις ασημένιες κόχες.

Κι εγώ με φεγγαρόφωτο έκλεινα

τις χαραμάδες του κορμιού σου.

Όνειρα του γιασεμιού και του ίμερου

με κύκλωσαν.

Τι είναι τ' αληθινό και τι είναι ψεύτικο;

Όσο κι αν έψαξα δε βρήκα.

Μόνο τη γεύση κράτησα

από την αχλή των στιγμών

και τ' αστέρι τριαντάφυλλο,

να το φοράω στο στήθος.