Μπαλάντα στον ιδανικό εραστή

Μπαλάντα στον ιδανικό εραστή

Από την ποιητική συλλογή "Φρέγια"

Χελιδόνια του Μαρτιού να σκίζουν ουρανούς κόκκινους

κι εγώ τις νύχτες ν' αφουγκράζομαι το βογκητό των άστρων.

Κι εσύ στα μάτια να κρατάς αβεβαιότητα.

Οι χούφτες σου γεμάτες απ’ το τελευταίο χιόνι του χειμώνα

Το άγγιγμά σου ανατριχίλα γης νωπής κάποιου Μαγιάτικου

απόβροχου.

Ταγκό του πάθους Αργεντίνικο.

Άλογα λευκά με φτερά μολυβένια

κινάνε αγκομαχώντας για τη Δύση.

Άμποτε να γινόμουν κουρνιαχτός κάτω απ’ τα πόδια τους.

Μια γεύση λησμονιάς πλανιέται τούτο το απόβραδο.

Φουσκώνουν τα κύματα της Ατλαντίδας εκεί,

στα μακρινά του ορίζοντα τα βάθη.

Κι έγινε το βλέμμα σου φεγγάρι τ' Αυγούστου

να φωτίζει της ψυχής μου τα ξέφωτα.

Κι έγινε η ανάσα σου αγέρας ζεστός

που αναστατώνει τα στάχυα.

Ο θάνατος με χαιρετάει πίσω απ' τις σφαλισμένες γρίλιες.

Τ' όνειρο το 'χασα κάποια βραδιά που φύσαγε μέσα στην πόλη.

Τ' όνειρο φάνηκε στα πράσινα κύματα που σπάζουν μες στα μάτια σου.

Ταγκό του πάθους Αργεντίνικο.