ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ

Αγνάντεμα

από την ποιητική συλλογή ΟΝΕΙΡΟ

Ξέπνοα μεσημέρια της Μεσόγειος
γαλάζιο τ' όνειρο φυσάει στις χώρες του Μάη
και τα πουλιά, που 'χαν τα φτερά από χρυσάφι,
ζυγιάζονται πάνω από πολιτείες φτιαγμένες
από αφρό κι έρωτα.
Άνεμος κι ουρανός κοντοζυγώνουν
κι εσύ άντρας του αλαργινού καταμεσής στα κύματα.
Γιρλάντες από σύννεφα λευκά στολίζουν το κορμί σου
κι ο ήλιος, καρφί της ηδονής, ανάμεσα στα μάτια.
Οι μέρες που 'χαν στα χέρια λευκά βότσαλα θα 'ρθούνε.
Μέρες με γιομάτα στήθια κι άρωμα γαζίας,
μέρες του αναπαμού και του έρωτα,
όμοια χελιδόνια που σπάθισαν παν' απ' τη θάλασσα.
Κι εσύ πάνω απ' τ' ακρογιάλια να χορεύεις γυμνός
τις νύχτες με πανσέληνο.
Άντρας του φεγγαριού και των κυμάτων.
Ανάσες κι ιδρώτας μ' ακουμπάν απ' το κορμί σου
και κείνο το τριαντάφυλλο που το κρατάς στο στόμα.
Δάκρυα σε μαργαριτάρι μαύρο η βροχή του Ιούνη
κι ο γαρμπής να ξεσηκώνει τα πουλιά
πάνω από θάλασσες που κλαίνε.
Πόσο κοντά και πόσο μακριά ειν' τ' αστέρια!
Πόσο κοντά και πόσο μακριά ειν' ο έρωτας!


Μάγια Μποντζώρλου