Έρωτας

Έρωτας

από την ποιητική συλλογή ΟΝΕΙΡΟ

Ελάτε γεράνια και πάρτε τον έρωτα.
Απλώστε το χάδι του σε φύλλα λεμονιάς,
πάνω σε άνθη πασχαλιάς ξεδιπλώστε την πνοή του.
Τυλίξτε τις κορφοβελόνες του έλατου
με το χνούδι του πανωχειλιού του,
ντύστε τις πατούσες του γυάκινθου
με το γαληνό του βλέμμα.
Πάρτε τον έρωτα πάνω στα γιορτινά τραπέζια.
Στις χώρες του Αύγουστου ξετυλίξτε τη μορφή του,
πάνω στ’ αμπέλια και στους ελαιώνες της Μεσόγειος.
Έρωτας ξεχύθηκε απ’ την κόχη της νύχτας
και την πολιτεία πλημμύρισε.
Όνειρα κι αφροί λευκοί κυλάν
απ’ το κούτελο της πέτρας
κι η μέρα τεντώθηκε,
όμοια γάτα που λιάζεται στον ήλιο.
Ίσκιοι κι ανάμνησες του καλοκαιριού
νωχελικά με ζώνουν
κι απαλά μου χαϊδεύουν το πρόσωπο.
Έρωτας ζέστανε την άκρη της γης.
Με σφαλιστά τα μάτια ονειρεύομαι
το τελευταίο ταξίδι για το Νότο.

Μάγια Μποντζώρλου

Ονείρεμα

Ονείρεμα

από την ποιητική συλλογή ΦΕΓΓΑΡΟΦΩΤΟ

Μπαλάντα της νύχτας,
της βροντής
και του σύννεφου,
μπαλάντα του πελαγίσιου αέρα,
σάλεμα φύλλων την ώρα του σούρουπου
γη, ουρανός κι αστέρια.
Σμίξαμε τη νύχτα του χαμού
πάνω στη νοτισμένη γη,
κάτω απ’ την Πούλια.
Χελιδόνια κουρνιάζουν στις μασχάλες σου.
Ο ιδρώτας σου,
δάκρια του φεγγαριού,
χαράζει το κορμί μου.
Τα μάτια σου,
μαύρες λίμνες,
ξεχύθηκαν στο σώμα μου,
το βογκητό σου
ο αχός της παλίρροιας.
Στο στόμα κρατούσες τριαντάφυλλο,
άγγιγμα από φίλντισι,
αφρό της θάλασσας κι ονείρεμα
ηδονή ανάκατη με πελαγίσια αλμύρα
γη, ουρανός κι αστέρια.
Ο γαλαξίας σκίρτησε στο σώμα μου
κοράλλι της θάλασσας
μπαλάντα της χίμαιρας
γη, ουρανός κι αστέρια.
Έρωτας ξεχύθηκε
απ’ τις ρωγμές της νύχτας.
Μας πήρε ο άνεμος την ώρα που σμίγαμε
πάνω στη νοτισμένη γη.
Μη μιλάς άλλο πια,
μόνο αφουγκράσου την παλίρροια
μπαλάντα της χίμαιρας
τραγούδι του άπιαστου
γη, ουρανός κι αστέρια.


Μάγια Μποντζώρλου

ΑΓΝΑΝΤΕΜΑ

Αγνάντεμα

από την ποιητική συλλογή ΟΝΕΙΡΟ

Ξέπνοα μεσημέρια της Μεσόγειος
γαλάζιο τ' όνειρο φυσάει στις χώρες του Μάη
και τα πουλιά, που 'χαν τα φτερά από χρυσάφι,
ζυγιάζονται πάνω από πολιτείες φτιαγμένες
από αφρό κι έρωτα.
Άνεμος κι ουρανός κοντοζυγώνουν
κι εσύ άντρας του αλαργινού καταμεσής στα κύματα.
Γιρλάντες από σύννεφα λευκά στολίζουν το κορμί σου
κι ο ήλιος, καρφί της ηδονής, ανάμεσα στα μάτια.
Οι μέρες που 'χαν στα χέρια λευκά βότσαλα θα 'ρθούνε.
Μέρες με γιομάτα στήθια κι άρωμα γαζίας,
μέρες του αναπαμού και του έρωτα,
όμοια χελιδόνια που σπάθισαν παν' απ' τη θάλασσα.
Κι εσύ πάνω απ' τ' ακρογιάλια να χορεύεις γυμνός
τις νύχτες με πανσέληνο.
Άντρας του φεγγαριού και των κυμάτων.
Ανάσες κι ιδρώτας μ' ακουμπάν απ' το κορμί σου
και κείνο το τριαντάφυλλο που το κρατάς στο στόμα.
Δάκρυα σε μαργαριτάρι μαύρο η βροχή του Ιούνη
κι ο γαρμπής να ξεσηκώνει τα πουλιά
πάνω από θάλασσες που κλαίνε.
Πόσο κοντά και πόσο μακριά ειν' τ' αστέρια!
Πόσο κοντά και πόσο μακριά ειν' ο έρωτας!


Μάγια Μποντζώρλου

Νύχτες του Μάη

Νύχτες του Μάη
από την ποιητική συλλογή ΟΝΕΙΡΟ

Νύχτες που ζώνει η άνοιξη, από παντού, το σπίτι,
νύχτες των αστεριών και του έρωτα,
νύχτες του γιασεμιού και της παλίρροιας,
νύχτες για κόσμους που έρχονται απ' το πουθενά
και φτιάχτηκαν για μένα
νύχτες της προσμονής και του άπιαστου.
Νύχτες που γνέθει η μοναξιά
μεταξωτό κουκούλι, διάφανο
γυρωθέ απ' την ψυχή μου
και γίνεται πάχνη Φθινοπωρινή
κι άπνοια του κατακαλόκαιρου
και κείνο το πεφταστέρι γίνεται
που κυνηγούσα να πιάσω
σαν ήμουνα παιδί
κι ίσως το κυνηγάω ακόμα.


~


Νύχτες του Μάη το μυαλό μου το παιδεύουνε,
νύχτες του φεγγαριού ψαχουλεύουν την ψυχή μου.
Ένα τραγούδι, ένα λουλούδι, ένα παράπονο,
ένα χαμόγελο που μάζεψα, πεταγμένο στο δρόμο.
Νύχτες του Μάη το μυαλό μου το παιδεύουνε
οι δικές σου οι νύχτες ψαχουλεύουν την ψυχή μου.


Μάγια Μποντζώρλου