Δε φτάνει ο χρόνος
να μετρήσεις τ’ αστέρια
όταν ο θάνατος είναι στο κατόπι σου.
Χρόνο δεν έχεις να βουτήξεις στα κύματα,
ούτε ν’ ακολουθήσεις τα χελιδόνια.
Όσο πιο πολύ σπαθίζουν
πάνω απ’ το κεφάλι σου
τόσο πιο πολύ καταλαβαίνεις πως δεν έχεις χρόνο.
Όσο προφταίνεις όμως φτιάξε
το δικό σου γαλαξία
απ’ τις πεταλούδες της άνοιξης,
τότε που τα όνειρα,
φεγγάρια ολόγιομα,
φώτιζαν την ψυχή σου.
Όσο πιο πολλές οι πεταλούδες
τόσο πιο λαμπρός ο γαλαξίας σου
κι άσε το θάνατο
να έρχεται από πίσω.
~~~~~
Σ’ άδειους δρόμους μ’ οδηγάει η ζωή,
όμως οι νύχτες μου
φωτίζονται με κοραλλένια αστέρια.
Μάγια Μποντζώρλου
Ανθολογία ποιητικού και πεζού λόγου "ΜΗ ΒΙΑ"
εκδ. ΜΑΛΛΙΑΡΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου